Rozdział 1

Rozdział 1

„Dobrze, dobrze. No idź już.”

* Violetta - Lotnisko *

,, Jestem Violetta Castillo. Mam 16 lat. Wracam do Buenos Aires. Nareszcie! Przylecieliśmy dzisiaj razem z ojcem do mojego rodzinnego miasta. Od czasu, gdy moja mama umarła jeździliśmy po całym świecie, lecz w końcu wracamy. Mam nadzieję, że zostaniemy tu na zawsze. Jutro są moje urodziny. Kończę 17 lat. Jade wyprawia mi imprezę urodzinową. Szkoda, że nie będzie nikogo w moim wieku. Nie chcę tej imprezy! Pójdę na nią tylko, jeżeli będzie ktoś, kto będzie miał tyle lat, co ja. Może się zaprzyjaźnimy, a może nawet się zakochamy. Fajnie by było mieć przyjaciół i chodzić z nimi do szkoły. Jestem pewna, że mój ojciec się nie zgodzi. Wielka szkoda.” Zamknęłam swój pamiętnik i schowałam go do torby. Nagle mój ojciec powiedział

- Jade się na pewno postarała z twoim przyjęciem – zapewniał mnie przyjacielskim głosem.

- Ja nie chcę tego przyjęcia.

-Dla czego? - zapytał się.

- Bo nie będzie tam nikogo w moim wieku. Pójdę jeżeli  będzie tam ktoś miał tyle lat co ja!

- Dobrze jakoś się postaram to zorganizować - po czym wziął telefon i gdzieś zadzwonił.

* Ramallo – Dom Violetty *

- Olgito, szybko musimy się spieszyć! – krzyczała Jade.

- Już się robi. Za chwile wszystko będzie gotowe.

Nagle zadzwonił do mnie telefon. ,,Dryń, dryń, dryń”

- Halo? – zapytałem się

- Ramallo, musisz zorganizować gościa dla Violetty – powiedział German.

- Ale jak to? Przecież Jade miała to załatwić.

- Tak ale w wieku Violi. Znasz kogoś takiego?

- Tak. Zaraz tam dzwonię.

  * German - Samochód *

- I jak się czujesz córciu?

- Dobrze. Trochę się martwię tym przyjęciem.

- Nie martw się wszystkim się zająłem.

* Violetta - Dom Violetty *

- Nareszcie przyjechaliście! – przywitała się z moim tatą Jade.

- Wróciła moja mała księżniczka! – krzyczała Olga skacząc na mnie.

Ucałowałam Ramallo i Olgę po czym poszłam do pokoju się rozpakować. Gdy to zrobiłam zeszłam na dół, zjadłam śniadanie i oznajmiłam:

- Idę na spacer. Poznam okolicę.

- A gdzie idziesz? – zapytał się mnie Ramallo.

- Do parku, by zobaczyć rzekę i wiosenne drzewa.

- Dobrze, dobrze. No idź już – powiedziała Olgita popychając mnie do drzwi.

 * Violetta - Park *

Usiadłam na ławce otworzyłam pamiętnik i zaczęłam pisać ,, Jestem w parku. Ale tu pięknie. W domu po rozpakowaniu walizki na chwilę weszłam do pokoju mamy. Znalazłam tam coś niezwykłego – jej pamiętnik. Otworzyłam go i znalazłam…”  Niestety nie skończyłam gdyż dosiadł się do mnie pewien chłopak.

To zdjęcie nie jest na temat ale strasznie śmieszne.

Za dwa komentarze kolejny post :)