Tej historii nie słyszałeś: Rozdział 2

Rozdział 2

„Jestem Leòn”

* Violetta - Park *

- Cześć – odpowiedział brunet.

- Cześć.

- Mam nadzieję, że nie przeszkadzam? – zapytał chłopak z pięknymi piwnymi oczami.

- Nie. Po co do mnie podszedłeś? – zapytałam zdziwiona tym spotkaniem.

- A, zapomniałem się przedstawić. Jestem Leòn – odpowiedział, po czym przyjacielsko się uśmiechnął.

- Jestem Violetta – powiedziałam odwzajemniając uśmiech. – Po co do mnie podszedłeś? – zapytałam ponownie.

- Ramallo powiedział, że cię tu znajdę.

- Ramallo? – zdziwiłam się. ,,Dla czego?” pomyślałam.

- Tak. Powiedział, że nie chcesz mieć przyjęcia urodzinowego. Czemu?

- Tam przyjdą tylko znajomi Jade i taty. Ja przecież tam nikogo nie znam.

- A zgodzisz się jeżeli ja przyjdę? – zapytał się mnie chłopak zgarniając swoje lśniące włosy z oczu.

,, Jest całkiem miły” pomyślałam.

- No zgódź się – nalegał.

,, Ma piękne oczy, i miło mi się z nim gada. Co mam zrobić?” zastanawiałam się. Po chwili namysłu powiedziałam

- Zgoda, ale pod jednym warunkiem.

- Jakim?

- Oprowadzisz mnie po okolicy i postawisz mi koktajl – powiedziałam i zaśmiałam się.

- Zgoda – odpowiedział Leòn i uśmiechnął się do mnie. – Chodź pokaże ci przepiękne miejsce w tym parku – powiedział po czym wstał i podał mi rękę.

* Leòn – Park *

Widziałem, że Violetta chciała mi ją podać jednak miała coś w niej. Zauważyłem to i się zapytałem

- Co masz w ręku?

- Naszyjnik mojej mamy. Znalazłam go u niej w pokoju – mówiąc to posmutniała.

- Przepraszam.

- Nie przepraszaj. Nic się nie stało, to nie twoja wina.

- To dlaczego jesteś smutna?

- Gdy miałam pięć lat ona umarła. Strasznie mi jej brakuje – powiedziała i schowała twarz za rękoma.

Usiadłem i przytuliłem ją do siebie. Nie wiedziałem jak inaczej zareagować, więc powiedziałem

- Podaj mi go. Pomogę.

Violetta podała mi naszyjnik. Ja odgarnąłem jej włosy i lekko musnąłem jej policzek. Dziewczyna zarumieniła się, a ja założyłem jej go na szyję. Viola w podziękowaniu odwzajemniła mój uścisk, a ja się uśmiechnąłem. Ponownie wstałem i znów podałem rękę jej. Ona złapała mnie po czym zaprowadziłem ją na ławkę naprzeciw jeziorka. Siedzieliśmy pod wierzbą płaczącą. Był ciepły wiosenny dzień, a wiatr poruszał gałęziami drzewa. Pomyślałaem „Ale tu romantycznie. Dobrze, że wybrałem to miejsce.” i usiadła obok mnie. Spojrzałem w jej głębokie brązowe oczy i pod wpływem chwili powiedziałem

- Ładnie wyglądasz.

* Violetta – Park *

Po tych słowach uśmiechnęłam się i zarumieniłam. Leòn przybliżył się do mnie i przytulił. Ja to odwzajemniłam.

* Leòn – Park *

Pomyślałem ,, To ten moment, nie będzie kolejnej szansy” i pocałowałem ją. Bardzo mi się podoba. Co miałem zrobić?

* Violetta – Park *

Pomyślałam ,,Jest przystojny i miły. Ma ładne brązowe włosy i piwne oczy. Lepszego momentu nie było, bo przecież tu jest tak romantycznie’’. On przestał (szkoda), a ja się uśmiechnęłam. Czy to znaczy, że jesteśmy razem?

* Leòn – Park *

Wiedziałem, że jej to nie przeszkadzało, lecz dla pewności powiedziałem

- Przepraszam nie chciałem. Tu jest tak romantycznie, że pomyślałem…

Lecz nie dała mi dokończyć. Chciała pocałować mnie w policzek, lecz przekręciłem głowę i znów się pocałowaliśmy. Myślałem, o jej przyjęciu i przypomniał mi się jej drugi warunek. Tym razem to ona przerwała (szkoda, ale musieliśmy nabrać tchu) i wtedy powiedziałem

- Chodź miałem ci postawić koktajl – i wziąłem Violę za rękę.