Rozdział 10 część 2

- Leòn, ja nie jestem pewna czy się nadaję.

- Nadaję na co?

- Na bycie z kimś takim jak ty. Dajesz mi masę rzeczy dzięki, którym nigdy cię nie zapomnę, pocieszasz mnie gdy jestem smutna. Nawet namówiłeś tatę bym zdawała do Studio. A ja co robię. Tylko użalam się nad sobą. Moja kostka do gitary w porównaniu z twoją bransoletką to nic. Jesteś dla mnie za dobry. A ja jestem beznadziejną dziewczyną. Zasługujesz na kogoś lepszego niż ja.

- Violetta nie mów tak. Ja tak nie sądzę. Dobrze mi z tobą i tylko z tobą chcę być. Dla mnie liczysz się tylko ty i nikt inny. Co z tego jakie dajemy sobie prezenty. Ważne jest tylko to co czujemy i co podpowiada nam serce. Moje mówi, że z nikim nie jest mi tak dobrze jak z tobą. A twoje?

- Moje serce mówi, że cię kocham.

Cieszę się, że powiedziała mi co czuje. To znacz, że mi ufa. Zauważyłem, że się rozpłakała. Nie wiedziałem czy ze szczęścia, czy ze smutku, więc się zapytałem

- Viola, wszystko w porządku?

- Tak, ale twoje słowa tak mnie wzruszyły, że… - nie dokończyła tylko się we mnie wtuliła.

Czułem, że mam już całą mokrą koszulę, ale nie przeszkadzało mi to.

- Viola, ufasz mi?

- Tak.

- Violetta, obiecuję, że wszystko będzie dobrze.

Krótki i to bardzo, ale jest dzięki Pauline Verdas, której dziękuję za miły komentarz. Dlatego też ten post i przyszłe posty dedykuję właśnie jej. Pauline, podoba ci się? Mam nadzieję, że tak. Wstawię dzisiaj dwa posty. Ten i kolejny. Jeżeli ma ktoś jakieś pomysły co by mogło się dziać proszę podzielcie się. Kocham Was wszystkich i oczywiście Pauline Verdas oraz Zosię moją BFF. Błagam nie bójcie się komentować (i tak nie wiem gdzie mieszkacie). Nawet krytykę przyjmę z godnością, chociaż nie wiem czy zawsze będę mogła się z tym zgodzić. Pozdrawiam wszystkich i Pauline <3